Srebro – wiadomości ogólne

Srebro (Ag, łac. argentum) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Jest srebrzystobiałym metalem, o największej przewodności elektrycznej i termicznej. W przyrodzie występuje w stanie wolnym, a także w minerałach, takich jak argentyt czy chlorargyryt. Większość wydobywanego srebra występuje jako domieszka rud miedzi, złota, ołowiu i cynku.

Srebro było znane od czasów starożytnych. Przez lata było cenione jako metal szlachetny i używane jako waluta, a także do produkcji biżuterii, srebrnych naczyń i sztućców. Obecnie stosuje się je także do produkcji filmów fotograficznych, styków elektrycznych i luster. Pierwiastkowe srebro jest katalizatorem.

Srebro ma właściwości bakteriobójcze. W przeszłości rozcieńczone roztwory azotanu srebra były używane do dezynfekcji, ale zostały zastąpione przez inne środki. Według niektórych źródeł, w medycynie niekonwencjonalnej stosuje się srebro koloidalne w celu leczenia różnych dolegliwości. Spożycie dużej ilości srebra może spowodować chorobę zwaną argyrią, charakteryzującą się nieodwracalną zmianą koloru skóry na niebieskoszary.

Najważniejsze cechy

Srebro jest bardzo ciągliwym i kowalnym (nieco twardszym od złota), jednowartościowym metalem 11 grupy, z lśniącym połyskiem, dającym się łatwo polerować. Posiada największą z wszystkich metali przewodność elektryczną, większą nawet od miedzi, ale jego cena i skłonność do utleniania się na powietrzu przeszkodziły zastosowaniu go do produkcji przewodów elektrycznych, aczkolwiek użyto go w elektromagnesach służących do wzbogacania uranu podczas II wojny światowej (głównie z powodu deficytu miedzi podczas wojny).

Czyste srebro posiada największą przewodność cieplną, najjaśniejszą barwę i największy współczynnik odbicia światła, aczkolwiek glin jeszcze bardziej odbija światło widzialne, ale gorzej ultrafioletowe. Srebro posiada także najmniejszą rezystancję kontaktową spośród wszyskich metali. Halogenki srebra są czułe na światło i ulegają pod jego wpływem powolnemu rozkładowi. Srebro nie reaguje z czystym powietrzem i wodą, ale matowieje w zetknięciu z ozonem, siarkowodorem, powietrzem zanieczyszczonym związkami siarki. Srebro w związkach najczęściej posiada I stopień utlenienia (np. azotan(V) srebra(I) AgNO3), dużo rzadziej II (np. fluorek srebra(II) AgF2) lub III (np. nadtlenosiarczan srebra(III) Ag2(SO5)3).

źródło: Wikipedia.pl (http://pl.wikipedia.org/wiki/Srebro)

Analiza jakościowa

1) Reakcja z kwasem solnym

Rozcieńczony roztwór kwasu solnego oraz rozpuszczalne chlorki strącają biały osad chlorku srebra.

2) Rozpuszczanie strąconego osadu

Chlorek srebra rozpuszcza się w nadmiarze wody amoniakalnej, cyjanku potasu, tiosiarczanie sodu tworząc jony kompleksowe.

Podobnie przebiegają reakcje z udziałem jonów cyjankowych, tiosiarczanowych z utworzeniem anionów: dicyjanosrebrzanów i ditiosiarczanosrebrzanów.

3) Ponowne wytrącenie osadu

Wszystkie te jony są nietrwałe w obecności jonów hydroniowych. Zakwaszenie roztworu powoduje wiązanie ligandów w słabo zdysocjowane cząsteczki, stężenie uwolnionych jonów srebrowych wystarcza na przekroczenie iloczynu rozpuszczalności chlorku srebra. Do ponownego wytrącania używamy kwasu azotowego(V), ponieważ użyty anion kwasu nie tworzy z jonami srebra trudno rozpuszczalnego osadu.

4) Reakcje z wodorotlenkiem sodu

Wodorotlenek sodu wytrąca z roztworów zawierających jony srebra brunatny osad tlenku srebra, powstający w wyniku rozpadu nietrwałego wodorotlenku srebra, którego zabarwienie jest białe.


Osad nie rozpuszcza się w nadmiarze wodorotlenku.