Kation kobaltu(II)
Kobalt (Co, łac. cobaltum) – pierwiastek chemiczny, z grupy metali przejściowych układu okresowego.
Posiada 26 izotopów z przedziału mas 50-75. Trwały jest tylko izotop 59, który stanowi 100% składu izotopowego naturalnego kobaltu.
Został odkryty w roku 1739 przez Georga Brandta.
Czysty kobalt jest lśniącym, srebrzystym metalem o własnościach ferromagnetycznych. Jest stosowany jako dodatek do stopów magnetycznych.
Występuje w skorupie ziemskiej w ilości 20 ppm, w postaci dwóch minerałów: smaltyn i kobaltyn, które występują zwykle przy złożach siarki.
Związki
Niesymetryczne sole kobaltu np. K3CoO4 mają silne własności ferromagnetyczne i piezoelektryczne i są wykorzystywane w elektronice. Kompleksy karbonylkowe i fosfinowe są stosowane jako katalizatory wielu reakcji organicznych. Roztwory soli kobaltu (II) i (III) mają intensywną krwisto-czerwoną i niebieską barwę i są używane jako pigmenty farb oraz służą do barwienia ceramiki.
źródło: Wikipedia.pl (http://pl.wikipedia.org/wiki/Kobalt)
Analiza jakościowa
1) Reakcja z amoniakiem
Początkowo wytrąca się niebieski osad hydroksosoli, rozpuszczający się w nadmiarze amoniaku z żółto-brunatnym zabarwieniem:
Tlen z powietrza utlenia jony kobaltu(II) do jonów kobaltu(III) i powstaje trwalszy kompleks.
2) Reakcja z roztworem wodorotlenku sodu
Początkowo wytrąca się niebieski osad hydroksosoli, który przechodzi w różowy wodorotlenek kobaltu(II). Praktycznie nie rozpuszcza się w nadmiarze zasady. Na powietrzu ciemnieje w wyniku utleniania:
3) Reakcja z tetratiocyjanianortęcianem(II) amonu
Tetratiocyjanianortęcian(II) amonu w środowisku kwaśnym od kwasu octowego tworzy z jonami kobaltu niebieski, krystaliczny osad:
5) Reakcja ze stężonym kwasem solnym
Stężony kwas solny dodany do roztworu soli kobaltu powoduje zmianę zabarwienia na niebiesko-zieloną: