Kobalt (Co, łac. cobaltum) – pierwiastek chemiczny, z grupy metali przejściowych układu okresowego.

Posiada 26 izotopów z przedziału mas 50-75. Trwały jest tylko izotop 59, który stanowi 100% składu izotopowego naturalnego kobaltu.

Został odkryty w roku 1739 przez Georga Brandta.

Czysty kobalt jest lśniącym, srebrzystym metalem o własnościach ferromagnetycznych. Jest stosowany jako dodatek do stopów magnetycznych.

Występuje w skorupie ziemskiej w ilości 20 ppm, w postaci dwóch minerałów: smaltyn i kobaltyn, które występują zwykle przy złożach siarki.

Związki

Niesymetryczne sole kobaltu np. K3CoO4 mają silne własności ferromagnetyczne i piezoelektryczne i są wykorzystywane w elektronice. Kompleksy karbonylkowe i fosfinowe są stosowane jako katalizatory wielu reakcji organicznych. Roztwory soli kobaltu (II) i (III) mają intensywną krwisto-czerwoną i niebieską barwę i są używane jako pigmenty farb oraz służą do barwienia ceramiki.

źródło: Wikipedia.pl (http://pl.wikipedia.org/wiki/Kobalt)

Analiza jakościowa

1) Reakcja z amoniakiem

Początkowo wytrąca się niebieski osad hydroksosoli, rozpuszczający się w nadmiarze amoniaku z żółto-brunatnym zabarwieniem:


Tlen z powietrza utlenia jony kobaltu(II) do jonów kobaltu(III) i powstaje trwalszy kompleks.

2) Reakcja z roztworem wodorotlenku sodu

Początkowo wytrąca się niebieski osad hydroksosoli, który przechodzi w różowy wodorotlenek kobaltu(II). Praktycznie nie rozpuszcza się w nadmiarze zasady. Na powietrzu ciemnieje w wyniku utleniania:
 



3) Reakcja z tetratiocyjanianortęcianem(II) amonu

Tetratiocyjanianortęcian(II) amonu w środowisku kwaśnym od kwasu octowego tworzy z jonami kobaltu niebieski, krystaliczny osad:


5) Reakcja ze stężonym kwasem solnym

Stężony kwas solny dodany do roztworu soli kobaltu powoduje zmianę zabarwienia na niebiesko-zieloną: