Kation cynku

Cynk (Zn, łac. zincum) to pierwiastek chemiczny, z grupy metali przejściowych w układzie okresowym.

Posiada 23 izotopy z przedziału mas: 57-78. Trwałe są izotopy 64, 66, 67, 68 i 70.

Został odkryty w Indiach lub Chinach przed 1500 p.n.e. Do Europy metal ten zawędrował dopiero w XVII wieku.

Występowanie

Występuje w skorupie ziemskiej w ilości 75 ppm w postaci minerałów – głównie są to blenda cynkowa i smitsonit.

Z punktu widzenia odżywiania duże ilości cynku znajdują się w ostrygach, chudym mięsie, drobiu i rybach. Dostarczają go również kasze i chleb pełnoziarnisty.

Właściwości

Cynk metaliczny jest błękitnobiałym, kruchym metalem. Na powietrzu ulega podobnej do aluminium pasywacji. Cynk jest bardzo reaktywny zarówno w środowisku kwaśnym jak i zasadowym, nie reaguje jednak w obojętnym środowisku wodnym.

Zastosowanie

Najważniejsze zastosowanie technologiczne cynku to pokrywanie nim blach stalowych, w celu uodpornienia na korozję. Cynk jest też składnikiem wielu stopów, zwłaszcza z miedzią (mosiądz, brąz, tombak). Cynk stosowany jest też w ogniwach elektrycznych Daniella i Leclanchego.

Związki cynku

Najbardziej znanym związkiem cynku jest jego tlenek ZnO (biel cynkowa), który jest stosowany jako dodatek do farb i lakierów, oraz jako wypełniacz i stabilizator gumy i tworzyw sztucznych.

źródło: Wikipedia.pl (http://pl.wikipedia.org/wiki/Cynk)

Analiza jakościowa

1) Reakcja z amoniakiem

Wytrąca się biały osad wodorotlenku cynku, rozpuszczalny w nadmiarze odczynnika z utworzeniem tetraaminacynku.

2) Reakcja z roztworem wodorotlenku sodu

Wytrąca się biały, galaretowaty osad wodorotlenku cynku, rozpuszczalny w nadmiarze wodorotlenku sodu.

3) Reakcja z tetratiocyjanianortęcianem potasu

Tetratiocyjanianortęcian potasu, w środowisku słabo kwaśnym, tworzą z jonami cynku biały, krystaliczny osad:

Zabarwienie otrzymanego osadu zależy od rodzaju dodanego jonu (jony miedzi(II) zabarwiają na fiołkowy, a jony kobaltu(II) na niebieski) i stosunku ilości dodanego kationu do ilości cynku.